Viewmaster in rekto : verso

Kijken is de Kunst
Wouter Hillaert
 / redactioneel

Abstracte, hedendaagse dans als een bezwerende, bijna hallucinatorische trip, waar je je ogen bij uitwrijft? Het kan. Zo’n ervaring bood deze zomer de installatie Viewmaster op Theater Aan Zee. Het Brusselse trio Heike Langsdorf, Ula Sickle en Laurent Liefooghe bouwde een simpele triplex box met twee kamers die in een rechte hoek op elkaar aansluiten. Een schuin spiegelglas scheidt beide kamers, volgens de principes van de negentiende-eeuwse machine ‘Pepper’s ghost illusion’. Met wisselende belichtingen kun je het publiek, dat via een centraal raam de box inkijkt, de illusie geven dat er twee dansers, elk in hun eigen kamertje, op dezelfde plek dooreenvloeien als geesten, als in een live videoclip. Het zorgde voor een van de hoogst denkbare artistieke ervaringen. Je ogen bij de neus genomen.

Zo zijn er twee soorten kunst die ingrijpen op het kijken zelf. Er is kunst die het erbij moet zeggen dat ze je kijk verandert. En er is kunst die dat gewoon doet, voor iedereen met twee ogen. Creaties à la Viewmaster of beeldend werk als dat van Escher of Magritte gaan naar de essentie van kunst. Ze bevragen heel concreet de objectieve blik waarmee we naar de wereld menen te kijken. Ze vertrekken daarbij niet van voorkennis, maar van de simpele gelijkheid tussen ziende mensen. In die zin bespelen ze ook de essentie van wat een ‘publiek’ is: aanschouwers, viewers . . .

rekto : verso
(for full article)